گاز گلخانه ای و بحران آب

چرا افزایش گازهای گلخانه ای و گرم  

شدن زمین،مضر است؟    

مدتى است که بحث درباره گازهاى گلخانه اى و گرم شدن زمین بالا گرفته است. آمریکا در این میان اصلى ترین متهم است. ولى کشور ما هم تأثیر منفى خود را به جا مى گذارد. ایران از بزرگ ترین تولیدکنندگان سوخت هاى فسیلى است و ما بسیار زیاد و بسیار بد از این سوخت ها استفاده مى کنیم. براساس گزارش هایى که در سایت خبرى بى.بى.سى منتشر شده، جدیدترین اندازه گیرى ها نشان مى دهد مقدار گاز دى اکسیدکربن در جو زمین به ۳۸۱ واحد در میلیون رسیده که حدود ۱۰۰ واحد بیشتر از دوره قبل ازانقلاب صنعتى است.

فقط در سال ۲۰۰۵ میزان دى اکسیدکربن در جو زمین ۲/۶ واحد دیگر در میلیون افزایش یافت که بیشترین مقدار افزایش این گاز در جو زمین در طول میلیون ها سال گذشته بوده است. با این حال همچنان بر سرعت افزایش مقدار گاز دى اکسیدکربن جو افزوده مى شود. انتشار گاز دى اکسیدکربن از سوختن سوخت هاى فسیلى یعنى نفت و گاز و ذغال سنگ، به منظور تأمین انرژى، ناشى مى شود. نکته نگران کننده این است که براساس پیش بینى هاى انجام شده به وسیله آژانس بین المللى انرژى، تقاضاى جهانى براى انرژى پایه از سال ۲۰۰۰ تا ،۲۰۳۰ هرسال به طور میانگین ۱/۷ درصد افزایش مى یابد. این به این معنى است که در صورتى که کارى انجام نشود، زمین گرم تر خواهد شد و در آینده حیات برروى زمین با خطرات جدى مواجه مى شود. 

گاز گلخانه اى چیست؟ 

    

گازهاى گلخانه اى شامل بخار آب، دى اکسیدکربن، متان، اکسید نیتروژن و… هستند. جو زمین، یعنى لایه هوایى که سیاره ما را دربرگرفته، گرما را به دام مى اندازد. این موجب مى شود هواى اطراف ما گرم شود. اما مردم کارهایى انجام مى دهند که موجب مى شود گرمایى که در جو زمین به دام مى افتد، افزایش یابد. مردم ذغال سنگ، نفت و گازوئیل مى سوزانند تا برق و انرژى براى حرکت خودروها را تأمین کنند. موقعى که این سوخت ها مى سوزند، گازى به نام دى اکسیدکربن آزاد مى کنند که موجب مى شود جو زمین گرماى بیشترى را به دام بیندازد. اگر جو گرماى خیلى زیادى را به دام بیندازد، گرم و گرم تر مى شود. دانشمندان این پدیده را اثر گلخانه ای یا گرم شدن زمین مى نامند. این پدیده مى تواند هواى ما را تغییر دهد. بعضى از مناطق ممکن است گرم تر شوند و بعضى از مناطق ممکن است سردتر از آن چه هم اینک هستند بشوند. یخ ها ذوب مى شوند و سطح آب دریاها و اقیانوس ها بالا مى آید و آب بسیارى از مناطق ساحلى را فرامى گیرد. به شدت توفان ها افزوده مى شود. سیلاب بسیارى از جاها را فرا مى گیرد و پس از آن رودخانه هاى زیادى خشک مى شوند و جمعیت زیادى بویژه در تابستان ها با کمبود آب مواجه مى شوند.

شبکه تلویزیونى یورونیوز هشدار مى دهد اگر روند کنونى ادامه یابد تا سال ۲۰۸۰ دماى زمین ۶/۴ درجه گرم تر مى شود. ۳/۲ میلیارد نفر در جهان با کم آبى مواجه مى شوند و سطح دریاها ۶۰ سانتیمتر بالا مى آید و یک پنجم جمعیت جهان از سیل و بسیارى دیگر از بلایاى طبیعى دچار زیان خواهند شد.

محمد مهدى عفیفى کارشناس کشاورزى مى گوید: "اگر میزان گاز دى اکسیدکربن به دو برابر حد کنونى افزایش یابد، در عرض هاى شمالى تولیدات کشاورزى یک سوم کاهش مى یابد. کشور ما هم در عرض هاى شمالى قرار دارد.

در قرن گذشته دماى زمین ۵/۰ درجه زیاد شده و پیش بینى مى شود در قرن جارى یک تا سه درجه افزایش یابد. در نتیجه مناطقى از کشورهاى چین، هند و مصر زیر آب مى رود. اگر اندازه گاز دى اکسیدکربن به دو برابر افزایش یابد میزان مرگ و میر حیوانات و پرندگان ۵۰ تا ۱۰۰ درصد بیشتر از حد طبیعى مى شود و یک سوم جنگل هاى جهان از میان مى روند. ذوب شدن یخ ها باعث مى شود یخ ها با نفتکش ها برخورد کنند و آلودگى محیط زیست را افزایش مى دهند. هواپیماها هم سوخت زیادی مصرف می کنند.  

تأثیر منفى ما بر کره زمین  

سایت کانون دیده بانان زمین مى نویسد: "برمبناى آخرین گزارش ملى ایران در سال ۱۹۹۴ به سازمان ملل، میزان انتشار گازهاى گلخانه اى به وسیله ایران سالانه ۳۵۰ میلیون تن اعلام شد که گفته مى شود این میزان امروزه به بیش از ۴۲۰ میلیون تن در سال رسیده است. براساس اعلام مسئولان و با استناد به ارقام فوق، ایران درمیان کشورهاى گروه دو پروتکل جهانى کیوتو که عمدتاً کشورهاى درحال توسعه هستند، چهارمین کشور تولیدکننده گازهاى گلخانه اى است که بیش از ۷۵ درصد آن از مصرف بالاى سوخت و انرژى درکشور ناشى مى شود". براساس اطلاعات این سایت، ایران در زمینه تولید دى اکسید کربن مقام هجدهم را میان کشورهاى جهان دارد.

از آن جا که ایران جزو کشورهاى درحال توسعه محسوب مى شود و پروتکل کیوتو هنوز محدودیتى براى این کشورها ایجاد نکرده، ما براى عملکردمان تحت فشار قرار نداریم. اما واقعیت این است که ما هم سهمى در گرم شدن زمین داریم. از آن جا که کشور ما از بزرگ ترین تولیدکنندگان سوخت هاى فسیلى در جهان است و این سوخت ها در ایران بسیار ارزان است، به هیچ وجه توجهى به بهبود استفاده از سوخت نشان نمى دهیم.

استفاده بد از سوخت تنها محدود به سوخت خودرو نیست. ما همه انرژى ها را بد و زیاد مصرف مى کنیم. مدت ها حتى در طول روز لامپ ها را روشن مى گذاریم. تلویزیون بدون این که کسى آن را نگاه کند، ساعت ها روشن است. بعضى ها در زمستان ها آن قدر خانه را گرم مى کنند که با لباس تابستانى مى گردند یا پنجره را باز مى کنند. تمام این فعالیت ها گاز گلخانه اى ایجاد مى کند. ما ناچاریم نفت و گاز بسوزانیم تا انرژى برق تولید کنیم. هرچه مصرف برق بالا مى رود نیروگاه ها براى تولید برق، نفت و گاز بیشترى مى سوزانند. پالایشگاه ها هم براى تولید نفت و بنزین مصرفى شهروندان دائم سوخت مصرف مى کنند. سوخت هاى فسیلى هم گاز گلخانه اى ایجاد مى کند.

هرچند ما هنوز الزامى نداریم که همانند کشورهاى صنعتى میزان تولید گاز دى اکسیدکربن و گازهاى گلخانه اى را پائین بیاوریم، ولى تعهد اخلاقى و عواقبى که ممکن است در آینده گریبان خود ما را هم بگیرد ایجاب مى کند که از میزان تولید گاز دى اکسیدکربن بکاهیم. صرفه جویى در مصرف انرژى و سوخت و بهینه کردن سوخت از عمده ترین کارهایى است که در این مسیر مى توان انجام داد.  

منبع:  http://020.ir/ 

http://tonekabon-geography.blogsky.com/