با توجه به قرار گرفتن ایران در نواحی خشک و بیابان ، مقدار بارندگی و
حجم آبهای ایران کافی نیست. و ریزش های جوی نیز بطور یکنواخت صورت نمی
گیرد. میانگین بارندگی سالانه در جهان در حدود 800mm تبخیر واقعی و 900mm
تبخیر بالقوه می شوند. کشور ایران با اینکه 1.1% از مساحت خشکی های جهان
را داراست ، فقط 0.345% از آبهای موجود در خشکیهای جهان را در اختیار
دارد. از سوی دیگر در اغلب مناطق ایران ، ریزشهای جوی بصورت محلی و فصلی
است که نیاز چندانی به آب برای
کشاورزی در پاییز و زمستان نیست ، همچنین بارندگی به طور یکنواخت در کشور توزیع نمی شود.
محدودیت منابع آب و توزیع فصلی نامناسب بارندگی دال بر این است که
بایستی منابع آبهای موجود سطحی و زیرزمینی را به خوبی شناسای و مطالعه
کرده و با برنامه ریزی دقیق ، بهره برداری صحیح از آنها صورت گیرد. البته
مردم ایران از اول با این مشکل مواجه بوده اند و با حفر قنات و کاریز ،
بهره برداری از آبهای زیرزمینی را ابداع کرده اند. با احداث سد و بندهای
متعددی نیز آبهای سطحی را مورد استفاده قرار می دهند.
آنچه باید بدانیم
- حجم آبهای شیرین قابل استفاده توسط انسان بسیار محدود است.
- میزان بارندگی سالانه ایران بسیار کمتر از میانگین بارندگی جهانی است.
- پراکندگی بارش در همه جای ایران یکسان نیست و بیشتر بارندگی در زمان نامناسب برای کشاورزی صورت می گیرد.
- برای بهره برداری صحیص از منابع آب بایستی ابتدا منابع را خوب شناخته و بر روی آنها برنامه ریزی دقیق انجام داد
http://daneshnameh.roshd.ir
منبع :